ห่างแฟน แต่ไม่อยากห่างเซ็กส์

ห่างแฟน แต่ไม่อยากห่างxxxเซ็กส์ เราชื่อ บิว อายุ 25 ปี ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ จ.ลพบุรี เรามีแฟน ชื่อ แฟน ทำงานอยู่จันทบุรี เรื่องก็คือ ปกติตอนเราเรียนอยู่ที่จันทบุรี เรากับแฟนมีอะไรกันบ่อยมาก ทุกวัน ทำให้เราค่อนข้างติดเซ็กส์แฟน เน้นทำอะไรกันแบบxxxเสียวๆ จนวันนึง เราเรียนจบและได้งานขายประกัน ตอนนั้นเราก็คิดว่าจะได้ทำที่สำนักงานชลบุรี แต่กลายเป็นว่า เราต้องแยกกับแฟนแล้วมาอยู่ที่ลพบุรี ในช่วงแรกๆ เราก็พอทำใจได้ แต่ผ่านไป 1 เดือน เราก็เริ่มคิดถึงแฟน ซึ่งแฟนก็เหมือนกับเรา ที่เรารู้เพราะแฟนมักจะทักไลน์มาชวนเซ็กส์โฟนตลอด บางวันที่เราเหนื่อยจากงานที่พบลูกค้า เราก็อยากจะนอนพักบ้าง จนวันที่เราใจอ่อน ยอมเซ็กส์โฟนกับแฟน ยอมรับเลยว่ามันต่างจากเซ็กส์จริงๆ เพราะเราควบคุมทุกอย่างเอง และแฟนเราก็บรรยายเก่ง เวลาเขาบรรยายอะไร เราก็จินตนาการตาม มันฟินสุดยอด หลังจากครั้งนั้น เขาแทบไม่ต้องร้องขอเราอีกเลย จนเราเริ่มคิดว่า เป็นเราเองที่ติดเซ็กส์xxxรอให้ถึงวันที่กลับไปหาแฟนที่จันทบุรีแทบไม่ไหว แน่นอนว่าเราก็รอไม่ไหวจริงๆ เราเริ่มเบื่อเซ็กส์โฟนแล้วซะด้วย เหมือนโชคชะตาจะเข้าข้างเรา วันนั้นเรารับเคสไปพบลูกค้าที่ซื้อประกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ เขาชื่อ พล พอเราไปถึงที่นัดพบ ถึงกับตะลึง เพราะพลทั้งหล่อ หุ่นดี เล่นเอาเราโสดไปชั่วขณะ งานของเราจบลงอย่างง่ายดาย เพราะคารมของเราและพลที่คุยกันถูกคอ ทำให้เราทั้งคู่เผลอใจไปสานสัมพันธ์กับลูกค้า ยอมรับเลยค่ะว่าเขาสุดยอดจริงๆ ลำควยของเขาใหญ่กว่าแฟนเราประมาณ 2 นิ้วได้ มันใหญ่จนคับหีเราไปหมด เวลาพลใส่เข้ามาแต่ละครั้ง ทำเอาหีxxxเรากระตุก และน้ำแตกในเวลาสั้นๆ ครั้งนั้น เขาแตกในใส่เราไป 2 รอบ ไม่ยากเลยที่เราจะติดใจเซ็กส์ของเขา ทุกๆวันศุกร์ เราและเขาจะมาเจอกันเสมอ ตลอดเวลาที่แอบxxxกัน เราจะโกหกแฟนตลอดว่าติดงานบ้าง พบลูกค้าบ้าง แต่จริง ๆ แล้วเรา กับพลแอบมามีอะไรกันในห้องเราเองนี่แหละ ใจก็ไม่อยากออกไปข้างนอก เรานอนเอากันทั้งคืน
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง เสียงเคาะประตูทำเอาเราตกใจ เพราะตอนนั้นเรากำลังคร่อมพลอยู่บนเตียง ควยของพลมันใหญ่จนเราดึงxxxทีเดียวไม่ออก ยังไม่ทันได้ตอบรับอะไร ประตูเปิดออกมา ภาพที่เราเห็นคือ แฟนเราเดินเข้ามาในห้อง เพราะเราลืมล็อกประตู อารมณ์เสียวหีในตอนนั้น มันกลับกลายเป็นความรู้สึกผิด ที่เราแอบxxxมามีอะไรกับคนอื่น เราเลิกกับพลอย่างถาวร ต่อให้ติดใจเขามากแค่ไหน เราก็ต้องเลือกแฟนของเราอยู่ดี สิ่งนี้มันเป็นเหมือนตราบาปในใจเราจนถึงทุกวันนี้